Trenutna klinicka dijagnoza Parkinsonove bolesti zasniva se na vidljivoj drhtavici i kocenju ekstremiteta. Medutim, istraživaci tvrde da je potrebna mnogo sadržajnija dijagnoza. Doktor Fernando Pagan sa univerziteta Georgetown u Washingtonu je direktor Nacionalnog centra za borbu protiv Parkinsonove bolesti.
„Nisu u pitanju samo motoricki simptomi, koji se tradicionalno razmatraju od 1817., vec mi sada tragamo za nemotorickim simptomima i pokušavamo da ustanovimo kada se oni pojavljuju.“
Doktor Pagan i ostali istraživaci kažu da prirodno okruženje i genetski faktori mogu da pruže naznake za dijagnozu, tretmane i na kraju lijek. Oni posebno proucavaju biomarker, odnosno gen koji je pronaden kod mnogih ljudi koji imaju Parkinsonovu bolest.
„Jedan od najvažnijih gena koji smo pronašli je LARK 2. Ako možemo da shvatimo taj odredeni gen, mogli bi smo da pronademo tretman ili poseban lijek“.
Doktor Pagan kaže da 40 posto pacijenata koji imaju Parkinsonovu bolest, porijeklom iz Sjeverne Afrike i nekih arapskih zemalja ima taj gen, a da su izmedu 11 i 14 procenata pacijenata porijeklom Aškenazi jevreji.
On dodaje da LARK 2 gen može da pomogne ljekarima da veoma rano uspostave dijagnozu bolesti, ali naglašava da to nije lijek, s obzirom da Parkinsonova bolest ima brojne varijante. Trenutno, jedino što ljekari mogu da ucine je da tretiraju simptome koji se velikom brzinom pogoršavaju. Doktor Pagan je bio ukljucen u brojna ispitivanja metoda intervencije.
„Sva ispitivanja pokazala su da je bolje primjenjivati tretman nego ga ne primenjivati. Napredovanje bolesti je bilo usporeno kod onih koji su imali rani tretman, za razliku od onih koji su primili zakašnjeli tretman. Jasno smo ustanovili da tretiranje Parkinsonove bolesti od trenutka postavljanja dijagnoze, znacajno mijenja tok bolesti.“
Medicinski istraživaci isticu da je Parkinsonova bolest drugi po redu najcešci degenerativni neurološki poremecaj, poslije Alchajmerove bolesti, sa oko 10 miliona ljudi koji pate od te bolesti širom svijeta.
